دسته‌بندی نشده

تکنولوژی در خدمت کشاورزی

تکنولوژی کشاورزی که با نام AgTech هم شناخته می شود در سال های اخیر دستخوش تغییرات فراوانی شده است. در سال ۲۰۱۵ میالدی سرمایه گذاری در حوزه تکنولوژی کشاورزی به رقم چشمگیر ۶.۴ میلیارد دالر رسید و این رقم تازه مربوط به سه سال پیش است! اما جمعیت زمین مرتبا در حال رشد است و این احتمال همواره وجود دارد که دسترسی به منابع غذایی در آینده دچار مشکل شود.

در پژوهش های اخیر مشخص شد به خاطر رشد بی رویه جمعیت زمین ضروریست که خروجی صنایع تا سال ۲۰۳۰ رشد ۶۰ درصدی داشته باشد.

اینترنت اشیاء به شیوه ای مناسب در حال تداخل پیدا کردن با صنعت کشاورزی است و از پتانسیل بالایی برای استفاده در صنعت غذا برخوردار است. براساس گزارشی که توسط سیسکو منتشر شده اینترنت اشیاء میتواند ارزش آفرینی ۴.۱۴ تریلیون دالری را برای صنعت کشاورزی داشته باشد. اینترنت اشیاء در واقع همان ساده سازی جمع آوری، بازرسی و توزیع منابع کشاورزی با کمک سنسورهایی است که در تجهیزات و وسایل
مختلف کار گذاشته خواهند شد.
سنسورهایی که به صورت استراتژیک حول زمین های کشاورزی کار گذاشته می شوند و از تکنولوژی های تشخیص تصویر برخوردارند به کشاورزان امکان می دهند که محصوالت خود را از هر نقطه ای در این دنیا ببینند. این حسگرها مطالعاتی به روز را به صورت آنی برای کشاورزان ارسال خواهند کرد تا براساس آنها تغییرات الزم را در محصوالت خود اعمال کنند. تصور کنید اپلیکیشنی در اختیار دارید که به شما می گوید چه زمانی گیاهان کاشته شده در حیاط منزلتان به آب و دیگر مواد مغذی نیاز دارند. در
اینصورت خیلی از مشکالتی که برای پرورش گیاهان پیش رو دارید از بین می روند.

درست مانند تکنولوژی مورد استفاده درون مزارع، حسگرها چندی است که به تجهیزات کشاورزی هم راه یافته اند تا سالمت ماشین آالت و تجهیزات را اندازه بگیرند. حاال دیگر تراکتورها و دیگر ادوات کشاورزی با پیروی از مفهوم »کشاورزی دقیق« همراه با سیستم های ناوبری و مجموعه ای از حسگرها تولید می شوند. برخی از این سنسورها توانایی آن
را دارند که با استفاده از GPS مشکالت مربوط به زمین های ناهموار را رفع کنند و برخی نیز برای تهیه نقشه از محصول و مستند سازی برداشت تولید می شوند. برخی دیگر از این تجهیزات نیز در زمان هایی که تراکتورها خدمات تعمیر و نگهداری را دریافت می کنند فرایند پایش زمین ها را بر عهده می گیرند. روی هم رفته این سنسورها تالش دارند تا میزان خرابی ماشین آالت را به حداقل ممکن برسانند

پهپادها و پایش محصوالت

برخالف باغچه ها که می توان از یک نقطه تمامی گیاهان موجود در آنها را دید، برای کشاورزانی که در مزارع کار می کنند و چندین هکتار زمین را زیر کشت برده اند چنین امکانی وجود ندارد و تنها راهی که بتوانند کل مزرعه را ببینند استفاده از هواپیماهای ویژه کشاورزی و سمپاشی است. حال تصور کنید اگر کشاورزان میتوانستند با کمک تجهیزات هوایی و بدون نیاز به پرداخت هزینه ی هواپیماهای مخصوص این کار، کل محصول خود را پایش کنند چه بازگشت سرمایه عظیمی داشتند. همین حاال در ایاالت متحده آمریکا از پهپادها برای مقابله با خشکسالی و دیگر فاکتورهای زیست محیطی خطرناک استفاده می شود. می توان از پهپادهایی که تصاویر سه بعدی تهیه می کنند برای بررسی کیفیت خاک در طول فرایند تحلیل و برنامه ریزی کاشت بذر استفاده کرد. از پهپادها همچنین برای اسپری مواد شیمیایی روی محصوالت استفاده می شود و جالب آنکه این پرنده های کوچک بدون سرنشین در حین کار مراقب هستند که مواد شیمیایی به
منابع آبی زیر زمینی نفوذ نکند. پژوهش های اخیر نشان داده که پهپادها می توانند سرعت اسپری را تا پنج برابر نسبت به دیگر انواع تجهیزات این کار افزایش دهند.

درست ماننند ربات ها و هوش مصنوعی مورد استفاده در دیگر صنایع، تجهیزات هوشمند حوزه کشاورزی نیز بهره وری را باال خواهند برد و باعث تولید بیشتر و سریع تر محصوالت کشاورزی می شوند. ربات هایی که توانایی اسپری کردن مواد شیمیایی را
دارند یا ماشین آالت ویژه وجین کردن همگی می توانند استفاده از مواد شیمیایی در این صنعت را تا ۹۰ درصد کاهش بدهند.
شرکت های رباتیک استارتاپی زیادی هم اکنون در سراسر دنیا مشغول به کارند که برخی از آنها تالش می کنند با استفاده از لیزر و دوربین تشخیص علف های هرز و حذف آنها از زمین های کشاورزی را بدون مداخله انسان ممکن کنند. این ربات ها می توانند از راهنمایی های لیزری برای حرکت میان ردیف های محصوالت )آن هم به صورت کامال
مستقل( استفاده نمایند و وابستگی به انسان در این زمینه را به میزان چشمگیری کاهش
دهند. شرکت های دیگری هم هستند که ربات های کاشت گیاه می سازند تا بهره وری را به
نسبت به شیوه های سنتی کاشت ارتقاء دهند و همین حاال که این مطلب را می خوایند ربات
های برداشت محصول و میوه چین در مزارع مشغول به کار هستند و این کاری است که در گذشته از عهده ربات ها خارج بود و تصور نمی شد که بتوانند چنین فعالیت ظریفی را به انجام برسانند

حسگرهای RFID و دنبال کننده ها

پس از آنکه محصوالت از زمین های کشاورزی برداشت شدند سنسور های RFID وارد عمل می شوند تا غذا را از مزرعه تا فروشگاه رهگیری کنند. کاربر نهایی یا همان مصرف کننده نیز می تواند با کمک این سیستم مسیر دقیق غذایی که به دستش می رسد را از مزرعه تا محل خرید دنبال نماید. این تکنولوژی می تواند باورپذیری کشاورزان را راحت تر کرده و آنها را نسبت به تولید محصوالت و کاالهای تازه مسئولیت پذیر تر نماید.
البته استفاده از چنین سیستمی قطعا شيوع باکتری های مضر و بیماری های عفونی نظیر Coli. E را متوقف نمی کند اما اگر عامل بیماری زایی در مواد غذایی پیدا شود به راحتی می توان آن را از مزرعه یا کارخانه ای که در آن فراوری شده رهگیری کرد.
چند هفته پیش بود که در آمریکا کاهوهای آلوده به نوعی باکتری خطرناک از سطح فروشگاه ها جمع آوری شدند. این باکتری در ۱۶ ایالت مختلف آمریکا افراد را به بستر بیماری کشاند اما از آنجایی که امکان تشخیص مبدا کاهوهای آلوده مشخص نبود سازمان های مسئول در آمریکا هشداری را در کلیه ایالت های این کشور صادر کردند و از مردم خواستند که در مورد مصرف کاهو احتیاط کافی را به خرج دهند.
این سیستم های دنبال کننده اما می توانند پیامدهای منفی ناشی از عوامل حساسیت زا را به میزان چشمگیری کاهش دهد. برای کشاورزان هم این ایده که می توانند محصوالت تولیدی شان را دنبال کنند سودمند خواهد بود و نوعی حس آسودگی را در آنها ایجاد می کند و می توانند مطمئن باشند که محصوالتشان سالم به سبد غذایی مشتریان می رسند

یکی از نوآورترین بخش های گذار دیجیتالی امکان استفاده از یادگیری ماشینی و تحلیل های پیشرفته برای استخراج دیتا و تشخیص گرایش افراد است. استفاده از این تکنولوژی پیش از کاشت بذر کلید می خورد و به همراهی بذرکاران نیاز دارد. یادگیری ماشینی می تواند پیش بینی کند که کدام مشخصات و ژن ها برای تولید محصول بهترین هستند و بسته به موقعیت مکانی کشاورز و شرایط جوی آن منطقه بهترین بذر را به آنها پیشنهاد خواهد داد.
از الگوریتم های یادگیری ماشینی نیز می توان در بخش های تولیدی کشاورزی استفاده کرد؛ یعنی جایی که مشتریان محصوالت را خریداری می کنند. این الگوریتم ها می توانند نشان دهند که کدام محصوالت بیشتر از بقیه خریداری می شوند و کدام محصوالت در
بازار موفق نیستند. به این ترتیب کشاورزان با استناد به چنین مطالعاتی پیش بینی های خوبی برای محصوالت آتی خود ارائه خواهند داد.
به نظر می رسد که آینده کشاورزی تا حدود زیادی به تغییرات دیجیتالی وابسته باشد.
کشاورزان نیز از تک تک این تغییرات سود خواهند برد و میتوانند محصوالت بهتری تولید کنند. کشاورزان همچنین می توانند به لطف متدهای جدید شیوه های بهتر و مقرون به صرفه تری برای مدیریت محصوالت خود ابداع کنند. همانطور که در ابتدای این مطلب اشاره شد با رشد جمعیت زمین ضروریست که روش های کشاورزی نیز رشد و توسعه پیدا کنند و حاال وقت آن رسیده که از از تکنولوژی های موجود برای بهبود تولید محصوالت استفاده گردد.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *